In deze blog geef ik vier redenen om regelmatig te trainen, óók als je te maken hebt met blessures.
Dus, je bent lid geworden van een geschikte karateschool. De eerste tijd is alles nieuw en ben je razend enthousiast. Hoe kun je dat enthousiasme vasthouden en regelmatig blijven trainen? Onderstaande overwegingen helpen je daarbij.
Sneller vooruitgang
Als je regelmatig blijft trainen, boek je sneller vooruitgang. Ja, inkoppertje, ik weet het. Maar wie twee keer per week traint (of vaker), schenkt nu eenmaal meer aandacht aan de karate-oefeningen dan wanneer je minder uren per week meepakt. En wat je aandacht geeft, groeit. Dat geldt zeker voor karate.
Succes ervaren, zelfvertrouwen groeit
Oke, je traint regelmatig en je boekt sneller vooruitgang. Het effect daarvan: je ervaart vaker succes! Je merkt zelf dat je elke les een beetje beter wordt. En daar weer het effect van: je zelfvertrouwen groeit. Binnen én buiten de dojo!
Meer betrokkenheid
Als je regelmatig traint, voel je je vanzelf meer betrokken bij je medeleerlingen op de karateschool. En andersom. Je werkt vaker met elkaar samen, waardoor je meer steun van elkaar ervaart. Je krijgt sneller het gevoel dat je samen op weg bent naar iets moois.
Beter voorbereid op examens
Examen doen voor een volgende graad is altijd een schitterend moment. Je mag aan je leraren en examinatoren laten zien dat jij je volgende kleur band of dangraad waard bent. Dat vraagt voorbereiding. Hoe meer je traint, hoe beter je voorbereid bent, hoe zelfverzekerder je op zo’n examen aantreedt en hoe groter de kans van slagen. Gun jezelf dat!
Bij Kaihatsu Karate-do hebben we zelfs een officiële regel hiervoor. Leerlingen uit de tienergroep die twee keer per seizoen examen willen doen voor een volgende graad, moeten daarvoor ook twee keer per week trainen. Dit is ook de reden waarom ik de presentie bijhoud. Natuurlijk kan er altijd iets tussenkomen, maar de regelmaat moet wel zichtbaar zijn op de presentielijst.
En die blessure dan?
Dan nog even over blessures. Met regelmaat melden zich leerlingen bij mij met de mededeling dat ze een blessure hebben. Dat stel ik op prijs. Ik wil het graag weten als er iets aan de hand is. Tegelijkertijd is de leerling zelf de grootste deskundige als het om zijn/haar eigen lijf gaat. Hij of zij voelt zelf het beste wat wel of niet kan. Ik moedig een geblesseerde leerling altijd aan om vooral te kijken wat wél lukt. Desgewenst kunnen we oefeningen aanpassen, zodat de leerling alsnog uit de les haalt wat er op dat moment voor hem of haar inzit. En bij een ernstige blessure geldt: van kijken naar een les leer je ook.
Dus, genoeg reden om twee keer per week de gang naar de dojo te maken. Wat is jouw manier om gemotiveerd te blijven trainen? Deel ‘m in een reactie hieronder!
Groeten,
Michiel Commandeur